Het nieuwe jaar 2020!!
Net als bij zoveel mensen begon mijn jaar met een knal en een borrel. Gelukkig nieuwjaar riepen we naar elkaar. Toen nog wel gevolgd met een knuffel en een kus.
We bespraken de hoogte-, en dieptepunten met elkaar. Benieuwd naar wat het nieuwe jaar ons weer zou brengen.
Wat lijkt dat alweer lang geleden. Wie had ooit kunnen bedenken dat dit ons zou gebeuren? Het coronavirus. Wat we eerst afschreven als een griepgolf in China, is ook bij ons gekomen. En hoe! Mensen worden ziek, IC’s liggen vol, familieleden overlijden.
Het is duidelijk te zien op straat. Er lopen en fietsen nog maar weinig mensen. Winkelstraten blijven leeg. Zoveel mogelijk mensen zijn binnen. Geen bezoek, geen uitjes, geen werk, geen structuur. Hoe moeilijk is dat, als je je eigenwaarde ontleent aan je werk? Of als je constant op elkaars lip zit en geen uitweg hebt? Als je niet weet of je het virus hebt en je hoofd hierdoor op hol slaat. Of als je geen netwerk hebt om even bij uit te huilen.
Om deze reden blijven wij komen. Een fijn gesprek, een vriendelijk woord is wat iedereen nodig heeft in deze tijd. Nabijheid, maar dan wel met anderhalve meter afstand.
De vragen die ik eerder stelde, hoe voel je je? Wat kan ik voor je doen? Krijgen in deze tijd een hele andere lading. Het brengt mensen uiteindelijk dichter bij elkaar. We beseffen ons hoe belangrijk familie en vrienden zijn. Iemand om mee te praten en een knuffel te geven.
We bekijken de natuur met hele andere ogen. Oh wat is het heerlijk om naar buiten te gaan, de vogels te horen fluiten en de bijtjes te horen zoemen. Met positieve zin kijk ik naar de toekomst. Als dit voorbij is zoeken we langzaamaan onze vrienden en familie weer op, zal er een traantje weggepinkt worden bij het weerzien.
Maar voor nu praten we met elkaar, met afstand of tijdens het videobellen. We proberen er voor elkaar te zijn. Proberen onze hoofd koel te houden en slaan we ons door deze tijd!